സയന്റിസം: നാസ്തികതയുടെ ദാർശനിക വൈകല്യങ്ങൾ

സർവ ജ്ഞാനവും ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ജ്ഞാനസാമ്പാദന മാർഗങ്ങൾ മുഖേന ആർജിക്കാമെന്നും സർവ മേഖലയിലും സയൻസിനെ ഉപയോഗിക്കാമെന്നുമുള്ള അതിരു കടന്ന വാദമാണ് ശാസ്ത്രമാത്രവാദം അല്ലെങ്കിൽ Scientism. ശരിയായ അറിവ് നേടാൻ യോഗ്യമായ ഒരേയൊരു മാർഗം ശാസ്ത്രം മാത്രമാണെന്ന നിലപാടിനെയാണ് ഭൗതിക ശാസ്ത്രകാരനായ ലാൻ ഹച്ചിൻസൺ (Lan Hutchinson) സയന്റിസം എന്ന് നിർവചിക്കുന്നത്. ബഹുഭൂരിപക്ഷം നിരീശ്വരവാദികളെയും തങ്ങളുടെ ദൈവമില്ലാ വാദത്തിൽ ഉറപ്പിച്ചു നിർത്തുന്നതാണ് സയന്റിസം. അറിവ് നേടാനുള്ള ഒരേയൊരു മാർഗം ശാസ്ത്രമായത് കൊണ്ടുതന്നെ ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെടാത്തതൊന്നും അവർ അംഗീകരിക്കുകയില്ല. ശാസ്ത്രമാത്രവാദം എന്ന പദാർഥ ബന്ധിത പ്രാപഞ്ചിക വീക്ഷണമാണ് നവനാസ്തികരുടെ മതം. മനുഷ്യ ശരീരത്തിന്റെ ഉദാര സ്വതന്ത്രവാദമായ മാനവികവാദ(Humanism)ത്തെ കൂടെ കൂട്ടി സയന്റിസത്തെ പ്രയോഗവൽക്കരിക്കുക എന്നതാണ് അവരുടെ രീതി. പ്രഥമവും പ്രധാനവുമായി ഇതൊരു ശാസ്ത്രവിരുദ്ധമായ നിരീശ്വരവാദ നിലപാടാണ്.

ചരിത്രം പരിശോധിച്ചാൽ, കേവലമായ ഏതെങ്കിലും ശാസ്ത്ര ശാഖയിൽ മാത്രം അറിവ് നേടി ഒതുങ്ങുന്ന വിദ്യാഭ്യാസ രീതിക്കപ്പുറം സമഗ്രമായ ലോക ബോധമുണ്ടാക്കാൻ കഴിയുന്ന ജ്ഞാനാർജ്ജന രീതിശാസ്ത്രങ്ങളാണ് വികസിപ്പിച്ചിരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ അറിയപ്പെടുന്ന ചിന്തകരെല്ലാം ദൈവ വിശ്വാസികൾ കൂടി ആയിരുന്നുവെന്നു കാണാം. അരിസ്റ്റോട്ടിലും ദെക്കാർത്തെയും ന്യൂട്ടണുമൊക്കെ ദൈവത്തെയംഗീകരിച്ചത് അവർക്ക് ലോകത്തെ സംബന്ധിച്ച് സമഗ്രമായ ബോധം കൂടി ഉണ്ടായത് കൊണ്ടാണ്. ഫിലോസഫിയും ജ്ഞാനശാസ്ത്രവും, പ്രകൃതി ശാസ്ത്രവും ലോജിക്കും എത്തിക്സും തിയോളജിയുമെല്ലാം അവർക്കൊരു പോലെ പഠന വിഷയങ്ങളായിരുന്നു.

പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെയും ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിലും പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിൽ ശാസ്ത്ര സാങ്കേതികവിദ്യയിൽ അമ്പരപ്പിക്കുന്ന പുരോഗതിയുണ്ടായി. ഐസക് ന്യൂട്ടണും മറ്റും രൂപകൽപന നൽകിയ യാന്ത്രിക പ്രപഞ്ചസങ്കൽപവും, ഡാർവിന്റെ പരിണാമസിദ്ധാന്തത്തിൽ ഊന്നിയുള്ള ജൈവസങ്കൽപവും ചേർന്ന് നിർണയവാദം (Determinism) എന്ന ആശയത്തിന് ഏറെ പ്രചാരം നൽകി. ആ ആശയത്തിന്റെ പൊരുൾ ഇതാണ്. നിരീക്ഷിക്കാനും അളക്കാനുമുള്ള ശാസ്ത്രത്തിന്റെ കഴിവ് വളർന്നു വളർന്നു വരുമ്പോൾ, ഈ പ്രപഞ്ചത്തിലെ എന്തും, മനുഷ്യപ്രവൃത്തികൾ ഉൾപ്പെടെ, കൃത്യമായി പ്രവചിക്കാനും വിശദീകരിക്കാനും സാധ്യമാകും. ഈ പ്രപഞ്ചത്തെ നയിക്കുന്ന നിയമങ്ങൾ കൃത്യമായി അറിയുകയും, ഓരോ ഭൗതിക പദാർഥത്തിന്റെയും സ്ഥാനവും ചലനവും അളക്കുകയും ചെയ്യാൻ സാധിച്ചാൽ, ഭൗതികപദാർഥ മാത്രമായ ഒരു ലോകത്ത് ഇത് സാധ്യമാണല്ലോ.

ഇതേ ആശയം തത്ത്വചിന്തയിലും പ്രതിഫലിച്ചു. അനുഭവസത്താവാദം (“ലോജിക്കൽ പോസിറ്റീവിസം, അല്ലെങ്കിൽ “വെരിഫിക്കേഷനിസം’) എന്ന പേരിൽ തത്ത്വചിന്തയിലും സമാനമായ ആശയം ഉറവെടുത്തു. ഇന്ദ്രിയാനുഭവത്തിലൂടെ നേടുന്ന വസ്തു നിഷ്ഠമായ അറിവുകൾ മാത്രമാണ് യാഥാർഥ അറിവെന്നും, മറ്റുള്ള അറിവുകൾ അയഥാർഥങ്ങളാണെന്നുമാണ് “വിയന്ന സർക്കിൾ’ എന്ന പേരിൽ പ്രശസ്തമായ ചിന്തകരുടെ കൂട്ടത്തിലെ ഒരു വിഭാഗം അവകാശപ്പെട്ടത്. ശാസ്ത്രത്തിനപ്പുറം മറ്റൊരു അറിവില്ല എന്ന ആശയമാണ് ഇവർ മുമ്പോട്ടു വയ്ക്കുന്നത്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ക്വാണ്ടം ഭൗതികശാസ്ത്രത്തിന്റെ വരവും, ഗണിതശാസ്ത്രത്തിലെ അപൂർണ്ണ താസിദ്ധാന്തത്തിന്റെ (Godel’s incompleteness theorems) രൂപീകരണവും, പോപ്പർ, കുൺ മുതലായ ചിന്തകരുടെ ദർശനങ്ങളും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ദുരുപയോഗവും (ലോകയുദ്ധങ്ങൾ) എല്ലാം ചേർന്നപ്പോൾ നിർണയവാദവും പോസിറ്റിവിസവുമെല്ലാം മെല്ലെ മുഖ്യധാരയിൽ നിന്ന് പുറന്തള്ളപ്പെട്ടു.

ഇങ്ങനെ ദാർശനികമായി നിലനിൽപ് നഷ്ടപ്പെട്ട ഈ ആശയത്തിന്റെ സമകാലീന ഭാഷ്യമാണ് സയന്റിസം. ഒരു കാര്യത്തിന്റെ യാഥാർഥ്യം അറിയാൻ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ വിശദീകരണങ്ങൾ മതിയെന്ന നിലപാടാണ് സയന്റിസം പിന്തുടരുന്നത്. ജനകീയമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ ആശയം നവനിരീശ്വരവാദികളിലൂടെയാണ് പുതുജീവൻ കൈക്കൊള്ളുന്നത്. ഇന്ന് കേരളത്തിൽ തന്നെ ജനകീയരായ പല ഭൗതിക വാദികളും ചിന്തകരും ചില സാമൂഹികമാധ്യമ കൂട്ടായ്മകളും ഈ ആശയത്തിന്റെ വിഭിന്നമായ ഭാഷ്യങ്ങൾ അവസരത്തിലും അനവസരത്തിലുമെല്ലാം അവതരിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.

സയന്റിസം സ്വയം ഖണ്ഡിതമാണ്
താത്ത്വികമായി ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തന്നെ പരാജയപ്പെട്ട ഒരു ദർശനം പുതിയ കുപ്പിയിലാക്കിയതാണ് സയന്റിസമെന്ന് നാം പറഞ്ഞു. സ്വയം ഖണ്ഡിക്കുന്ന ഒരു ദർശനമാണിത്. ‘ശാസ്ത്രത്തിലൂടെ തെളിയിക്കപ്പെട്ട അറിവ് മാത്രമാണ് സത്യം’ എന്ന പ്രസ്താവന തന്നെ അശാസ്ത്രീയമാണ്. ഇപ്പറഞ്ഞത് ശാസ്ത്രം തെളിയിച്ച ഒരു സിദ്ധാന്തമല്ല. അപ്പോൾ, ഈ ദർശനം സ്വയം ഖണ്ഡിക്കുന്നതായി പ്രശസ്ത തത്ത്വചിന്തകൻ ആൽവിൻ പ്ലാന്റിംഗ പറയുന്നുണ്ട്.

യഥാർഥത്തിൽ മൗലിക സത്യങ്ങളെ വളച്ചൊടിച്ച്, ഭൗതികവാദമെന്ന തത്ത്വചിന്തയെ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പേരിൽ ആധികാരികമാക്കാനുള്ള ശ്രമം മാത്രമാണ് സയന്റിസം. ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ആധികാരികതയിലും ജനകീയതയിലും ഭൗതികവാദം വിൽക്കാനുള്ള ശ്രമം. ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പന്ഥാവ് തത്ത്വചിന്താ-നിരപേക്ഷ (Philosophical Neutral)മാണ്. ഏതെങ്കിലും തത്ത്വ ചിന്ത തെളിയിക്കാനോ ഇല്ലാതാക്കാനോ അല്ല ശാസ്ത്രം മുന്നേറേണ്ടത്. നിരപേക്ഷമായ ഭൗതികാന്വേഷണമാണ് ശാസ്ത്രം നടത്തേണ്ടത്. ശാസ്ത്രത്തിന്റെ നിരപേക്ഷതയിൽ വെള്ളം ചേർത്ത്, ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പേരിൽ ഭൗതികവാദം പ്രചരിപ്പിക്കാനുള്ള ശ്രമം മാത്രമാണ് സയന്റിസം.

അറിവിനെ ഭൗതികതയിലേക്ക് മാത്രം ഒതുക്കുന്നതു വഴി, തത്ത്വചിന്ത ആസ്പദമാക്കിയിരിക്കുന്ന അതിഭൗതിക അറിവുകളെ മുഖ്യധാരയിൽ നിന്ന് നീക്കിക്കളയുകയാണ് സയന്റിസം ചെയ്യുന്നത്. അതുവഴി, ഗഹനമായ തത്ത്വചിന്തയും യുക്തിസഹമായ സമീപനവുമുള്ള ആധ്യാത്മിക പന്ഥാവുകളെപ്പോലും അന്ധവിശ്വാസമെന്നും യുക്തിഹീനമെന്നും ചാപ്പ കുത്തുന്ന പ്രവണത വളർന്നു വരുന്നു. സയന്റിസം എന്നത് ഭൗതികവാദികൾ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പരിധികൾ വ്യാഖ്യാനിക്കുമ്പോൾ വരുത്തുന്ന പിഴവാണ്.

എപ്പിസ്റ്റ്മോളജിയും സയൻസും.
എന്താണ് അറിവ്? അറിവ് നേടാനുള്ള മാർഗങ്ങൾ ഏതൊക്കെ? നമുക്ക് എന്തൊക്കെ അറിയാൻ കഴിയും? അറിവിന്റെ പ്രകൃതം എന്താണ്? അങ്ങനെ അറിവിനെകുറിച്ച് പലതരം വിഷയങ്ങൾ ചർച്ച ചെയ്യുന്ന തത്വചിന്തയിലെ വിശാലമായ ശാഖയാണ് ജ്ഞാനശാസ്ത്രം (Epistemology).

വിജ്ഞാനത്തിന്റെ ഉറവിടത്തെ കുറിച്ചും അതിലെ കൈമാറ്റ പ്രക്രിയയെ കുറിച്ചും ആ ഒരു കൈമാറ്റ ശൃംഖലയെ കുറിച്ചുമുള്ള ചർച്ചകളാണ് ലളിതമായി പറഞ്ഞാൽ ജ്ഞാനശാസ്ത്രം. ദൈനംദിന പ്രക്രിയയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒന്നായതുകൊണ്ട് തന്നെ ഫിലോസഫിയിലെ ഒരു പ്രധാന സംജ്ഞയാണിത്.

ശാസ്ത്രം മാത്രമാണ് അറിവ് നേടാനുള്ള മാർഗം, ശാസ്ത്രം തെളിയിച്ചാൽ മാത്രമേ അംഗീകരിക്കു എന്ന വാദഗതി ഉന്നയിക്കുന്നവരും യഥാർഥത്തിൽ അറിവ് നേടാനുള്ള മറ്റു മാർഗങ്ങളെയും അവലംബിക്കുന്നവരാണെന്നതാണ് യാഥാർഥ്യം. കാരണം ധാർമികമായ വിധി നിർണയങ്ങൾ നടത്താൻ സയൻസിനെ ഉപയോഗിക്കാനാകില്ല. എന്തുകൊണ്ടെന്ന ചോദ്യത്തിന് (The Why Question) ഉത്തരം നൽകാനും സയൻസിനാവില്ല. മാത്രമല്ല സയൻസിൽ സ്ഥിര സത്യങ്ങളുമില്ല.

അറിവ് എന്നർഥം വരുന്ന scientia എന്ന ലാറ്റിൻ പദത്തിൽ നിന്നാണ് science എന്ന വാക്കുണ്ടാകുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഭൗതിക ലോകത്തെ സംബന്ധിച്ച മനുഷ്യന്റെ അറിവന്വേഷണമാണ് ശാസ്ത്രം. സയൻസിന് പൊതുവായി കൊടുക്കാറുള്ള നിർവചനം ഇങ്ങനെ:
“Science is the intellectual and practical activity encompassing the systematic study of the structure and behaviour of the physical and natural world through observation and experiment”
(ഭൗതിക ചുറ്റുപാടിന്റെ ഘടനയെയും സംവിധാനത്തെയുമെല്ലാം ഗവേഷണ, നിരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെ പഠിക്കുന്ന ബൗദ്ധികവും പ്രായോഗികവുമായ പ്രവൃത്തി)

സയൻസിന്റെ മെത്തഡോളജിയനുസരിച്ച് ഭൗതികം, പദാർഥ ബന്ധിതം എന്നിവക്കപ്പുറമുള്ള അറിവുകൾ എങ്ങനെ സ്വായത്തമാകും? ശാസ്ത്രജ്ഞാനം (Scientific Knowledge) പദാർഥ ലോകത്തെ വസ്തുക്കളെ/വസ്തുതകളെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്. ഉദാഹരണം: ബോംബിന്റെ നിർമാണത്തിന് ഉപയോഗിക്കുന്ന വസ്തുക്കൾ / അതിന്റെ പ്രവർത്തന രീതി / വേഗത എന്നിവ ശാസ്ത്ര ജ്ഞാനത്തിൽ പെട്ടതാണ്.

എന്നാൽ ശാസ്ത്ര ബോധം (Scientific Temper) ബന്ധപ്പെടുന്നത് മനുഷ്യത്വം / കാരുണ്യം തുടങ്ങിയ മനുഷ്യ സഹജമായ വികാരങ്ങളോടും ബോധങ്ങളോടുമാണ്. ഉദാഹരണം: ബോംബ് സഹോദരന്റെ നേരെ ഉപയോഗിക്കാനുള്ളതല്ല. ഇതിൽ ശാസ്ത്രം (Science) ബന്ധപ്പെടുന്നത് ശാസ്ത്ര ജ്ഞാനത്തോടും (Scientific Knowledge), മതം ബന്ധപ്പെടുന്നത് ശാസ്ത്ര ബോധ (Scientific Temper) ത്തോടുമാണ്. ഈ തിരിച്ചറിവില്ലാത്തിടത്താണ് നവനാസ്തികതക്ക് പിഴച്ചത്.

സയൻസിന് അന്യമായ മേഖലകളിലേക്കതിനെ ചേർത്തുവെച്ച് അതിലൂടെ സയൻസിനെയും ജ്ഞാന ശാസ്ത്ര മേഖലകളെയും മലീമസമാക്കുകയെന്ന അശാസ്ത്രീയതയാണ് സയന്റിസത്തിന്റെ പേരിൽ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. ഓരോ മേഖലയെയും മനസ്സിലാക്കാൻ അതിനതിന്റെതായ രീതിശാസ്ത്രമാണ് ഉപയോഗിക്കേണ്ടതെന്നത് പ്രാഥമിക യുക്തിയാണ് (Primary Logic). അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ തമ്മിലെ ലൈംഗിക ബന്ധം, കുഞ്ഞുങ്ങളോടുള്ള ലൈംഗികാസക്തി തുടങ്ങിയവ ശരിയാണോ എന്ന ചർച്ച എത്തിക്സുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നതാണ്.

അറിവ് ശരിയായ ധാരണയാണോ നൽകുന്നതെന്ന വിഷയം ജ്ഞാനശാസ്ത്രം (Epistemology) ആണ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്. അനന്തമായ ഭൂതകാലം (Eternal Past) നിലനിൽക്കുക സാധ്യമാണോ എന്ന ചോദ്യത്തിനുത്തരം കണ്ടെത്താൻ ലോജിക്കിനെയും ഉപയോഗിക്കുന്നു.

ജനിതക മാറ്റങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് ലഭിക്കുന്ന പുതിയ അറിവുകൾ എങ്ങനെയാണ് പരിണാമ ലോക വീക്ഷണത്തെത്തന്നെ മാറ്റി മറിക്കുക എന്ന ചർച്ച സയൻസിന്റെ തന്നെ തത്ത്വശാസ്ത്രവുമായി (Philosophy of Science) ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്നു. ഗണിതം പ്രകൃതിയുമായി എങ്ങനെ യോജിച്ചു കിടക്കുന്നുവെന്നും, അവയുടെ യഥാർത്ഥ നിലനിൽപ്പെങ്ങനെയാണെന്നും ചിന്തിക്കുന്നത് ഗണിത തത്വശാസ്ത്രജ്ഞരാണ് (Philosophers of Maths).

ഇങ്ങനെ നിരവധി വിഷയങ്ങളും അവയ്ക്ക് അവയുടെതായ മേഖലകളും ഉള്ളപ്പോൾ ഈ ബഹുസ്വരചിന്തയെ തന്നെ നിരാകരിച്ച് പകരം എല്ലാ മേഖലകളിലും ശാസ്ത്രം മാത്രം മതിയെന്ന ചിന്തയിലാണ് സയന്റിസം എത്തുന്നത്.

ശാസ്ത്രം ആത്യന്തിക സത്യങ്ങളല്ല
ശാസ്ത്രത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത് തന്നെ തുടർച്ചയായ പഠനപ്രകിയ (Continuous Process of Learning) എന്നാണ്. ലഭിക്കുന്ന തെളിവുകൾക്ക് അനുസരിച്ച് ധാരണകൾ തിരുത്തി മുന്നോട്ട് പോകുന്ന അവസാനിക്കാത്ത വിജ്ഞാന സമ്പാദന രീതിയാണ് ശാസ്ത്രം. ശാസ്ത്രത്തിൽ ഒരിക്കലും അവസാനവാക്കുകളില്ല. ഒരു കാര്യത്തിലും ശാസ്ത്രം അന്തിമമായ തീർച്ചയിലേക്ക് എത്തുകയുമില്ല.

ശാസ്ത്രം Observation, Hypothesis, Experiment, Data Analysis, Conclusion, Repeatability തുടങ്ങിയ രീതിശാസ്ത്രമുപയോഗിച്ച് കണ്ടെത്തുന്ന കാര്യങ്ങൾ മുഴുവൻ ഏത് നിമിഷവും അപ്ഡേഷന് വിധേയമാകാം. സയൻസിൽ പൊതുവെ ഉപയോഗിക്കുന്നത് ഇൻഡക്ടീവ് റീസണിംഗ് ലോ ജിക്കാണ്. ഇൻഡക്ടീവ് റീസണിംഗ് വഴി രൂപപ്പെടുത്തിയ പൊതുതത്വങ്ങളിൽനിന്ന് ഡിഡക്ടീവ് റീസണിംഗ് വഴി നിഗമനങ്ങൾ നിർധാരണം ചെയ്യാമെങ്കിലും അടിസ്ഥാനപരമായി സയൻസ് ഇൻഡക്ടീവ് റീസണിംഗ് തന്നെയാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. അതിനാൽ, ഏറ്റവും പ്രായോഗികമായ ഒരു ജ്ഞാന സമ്പാദനമാർഗമാണെങ്കിലും ശാസ്ത്രീയ നിഗമനങ്ങളെ ആത്യന്തിക സത്യവും(Ultimate Truth) കൃത്യതയുമായി (Certainty) മനസ്സിലാക്കിക്കൂടാത്തതാണ്.

സയൻസിലെ നിലവിലുള്ള ഒരു തിയറിയും അന്തിമമല്ല. അടുത്ത ഒരു നിഗമനം നിലവിലുള്ള തിയറിയെ മാറ്റാനുള്ള സാധ്യത എപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്.

നൂട്ടോണിയൻ ഫിസിക്സിന്റെ ബലത്തിൽ ഇനിയൊരു ദൈവത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ലെന്ന് വിളിച്ചുപറഞ്ഞവർ, ന്യൂട്ടൺ സ്വപ്നത്തിൽ പോലും വിചാരിക്കാത്ത തരത്തിൽ മൂന്ന് ചലന നിയമങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ച് മതങ്ങളുടെ ശവമടക്ക് നടത്താൻ തുനിഞ്ഞിറങ്ങിയവർ ഐൻസ്റ്റീന്റെ ആപേക്ഷികതാ സിദ്ധാന്തവും ഫിസിക്സിലെ കൂടുതൽ പഠനങ്ങളും പുറത്തുവന്നപ്പോൾ പതിയെ മാളത്തിലൊളിച്ചു. ജീവൻ നിസ്സാരമാണെന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്ന, അതിന്റെ സങ്കീർണതകൾ അറിയാത്ത കാലത്ത് വിളിച്ചു പറഞ്ഞ ജീവോൽപത്തിയെ കുറിച്ചുള്ള മണ്ടത്തരങ്ങൾ ജൈവശാസ്ത്ര രംഗത്തെ പഠനങ്ങൾ ചവറ്റുകൊട്ടയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു. പദാർഥപ്രപഞ്ചത്തെ പറ്റി പോലും പൂർണമായ അറിവിൽ പഠിക്കാൻ സാധ്യമല്ലെന്ന കാര്യം ശാസ്ത്രലോകത്ത് അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു.

കാൾ പോപ്പർ മുന്നോട്ട് വെച്ച Falsifiability എന്ന രീതി ഇക്കാര്യം നമുക്ക് വ്യക്തമാക്കിത്തരും. ഒരു കാര്യം ശാസ്ത്രീയമാകണമെങ്കിൽ അത് ‘ഫാൾസിഫിയബിൾ’ (Falsifiable) ആയിരിക്കണം എന്ന കാര്യമാണ് അദ്ദേഹം മുന്നോട്ട് വെച്ചത്. ശാസ്ത്രത്തിൽ ഒരു കാര്യം ശരിയാണെന്ന് തെളിയിക്കുന്നതോടൊപ്പം അത് തെറ്റാണെന്ന് തെളിയിക്കാൻ സാധിക്കുന്നതായിരിക്കണം എന്നതാണ് Falsifiability. ശാസ്ത്രം തെളിയിക്കുന്ന ഏതൊരു കാര്യത്തിലും അത് തെറ്റാനോ മാറാനോ ഉള്ള സാധ്യത അവശേഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ടായിരിക്കും അത് തെളിയിക്കുന്നത്. പലപ്പോഴും ഈ വസ്തുത മനസ്സിലാക്കാതെയാണ് പലരും ശാസ്ത്രത്തെ ആത്യന്തിക സത്യമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. ശാസ്ത്രം ഒരു കാര്യം പറയുന്നെങ്കിൽ, നമ്മുടെ നിരീക്ഷണ പരിധിയിൽ ഇപ്പോഴുള്ള നിഗമനം അങ്ങനെയാണ് എന്ന് മാത്രമാണ് അതിന്റെ അർഥം. മതഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ അശാസ്ത്രീയത തിരയുന്ന യുക്തിവാദികൾ പലപ്പോഴും വിസ്മരിക്കുന്നതും ഈയൊരു വസ്തുതയാണ്.

ഫിലോസഫി മുഖേന നിഷ്പ്രയാസം തിയോളജി സ്ഥിരീകരിക്കാവുന്നതാണ്. സയൻസ് ഉൾപ്പെടെയുള്ള സർവജ്ഞാനങ്ങളുടേയും അടിസ്ഥാനം ഫിലോസഫിയാണ്. സയൻസിന്റെ ഫണ്ടമെന്റൽസ് മുഴുവനും തത്ത്വശാസ്ത്രാടിസ്ഥാനത്തിലാണ്. സയൻസ് പ്രവർത്തിക്കുന്നത് തന്നെ തത്ത്വശാസ്ത്രപരമായ ചില യുക്തികളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ്. ഇങ്ങനെ സ്വയം തന്നെ ശാസ്ത്രീയ മാനദണ്ഡങ്ങൾ അനുസരിക്കാത്ത പ്രാഥമിക യുക്തിയിലാണ് സയൻസ് നിലനിൽക്കുന്നത് എന്ന് പറയാം. അപ്പോൾ ശാസ്ത്രത്തെ മാത്രമേ അംഗീകരിക്കൂ എന്ന് വാശിപിടിക്കുന്നവർക്ക് അതിന്റെ അടിത്തറകളെ തന്നെ നിഷേധിക്കേണ്ടതായി വരും.

ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കാൻ കഴിയാത്തതും ഒഴിവാക്കാനാകാത്തതുമായ ചില തത്ത്വ ചിന്താ അനുമാനങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് എല്ലാ ശാസ്ത്ര പഠനങ്ങളും ആരംഭിക്കുന്നത് തന്നെ. ശാസ്ത്ര തത്ത്വചിന്തകനായ തോമസ് കുൻ പറയുന്നത് എല്ലാ ശാസ്ത്ര പഠനങ്ങളും പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള തെളിയിക്കാനാവാത്ത അനുമാനങ്ങളുടെ അജണ്ടയെ അംഗീകരിച്ച് കൊണ്ടുള്ളതാണെന്നാണ്.

പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ വസ്തുനിഷ്ഠ യാഥാർഥ്യം, Uniformity, Regularity of Nature, ഗണിതശാസ്ത്രം, കാര്യ കാരണ തത്ത്വം തുടങ്ങി ഒരു ശാസ്ത്രപഠനം ആരംഭിക്കുന്നതിനു മുമ്പായി അടിസ്ഥാനമായി കണക്കാക്കുന്ന പത്തോളം ദാർശനിക അനുമാനങ്ങളെകുറിച്ച് തത്ത്വചിന്തകരായ വില്യം ലെയ്ൻ ക്രെയ്‌ഗും ജെ. പി. മോർലൻഡും വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. ശാസ്ത്രത്ത അവസാന വാക്കായി അംഗീകരിക്കുന്നവർക്ക് അതിന്റെ അടിത്തറകളെ തന്നെ നിഷേധിക്കേണ്ടതായി വരും. അവയിൽ മർമ്മപ്രധാനമായ അഞ്ച് അടിസ്ഥാന തിയറികൾ തന്നെ അതിനു തെളിവാണ്.

ശാസ്ത്രം അടിസ്ഥാനമാക്കി പ്രവർത്തിക്കുന്ന പ്രസ്തുത തത്ത്വശാസ്ത്ര യുക്തികൾ ഇവയാണ്.

1. സ്ഥലത്തിന്റെ സ്ഥായി സ്വഭാവം (Spacial Regularity)
സയന്റിഫിക് മെത്തഡോളജി ഉപയോഗിച്ച് ശാസ്ത്രീയമായി ഒരു വിഷയത്തിൽ എത്തുന്ന തീർപ്പ് (Conclusion) മറ്റൊരിടത്തും അതുപോലെ തന്നെയാണ് പ്രവർത്തിക്കുക എന്ന ബുദ്ധിപരമായ അനുമാനത്തിൽ നിന്നാ എല്ലാ ശാസ്ത്രീയ നിയമങ്ങളും, സിദ്ധാന്തങ്ങളും നിലനിൽക്കുന്നത്. അതല്ലാതെ സകല സ്ഥല മാനങ്ങളിലും ശാസ്ത്രീയ മാനദണ്ഡങ്ങൾ അനുസരിച്ചുള്ള പരീക്ഷണങ്ങൾ ആവർത്തിച്ച്, എല്ലായിടത്തും അതിന്റെ ഫലം ഒന്നു തന്നെയാണെന്ന് നിരീക്ഷിച്ച് ഒരു ശാസ്ത്രത്തിനും പ്രായോഗികമായി നില നിൽക്കാൻ കഴിയില്ല.

2. കാലത്തിന്റെ സ്ഥായി സ്വഭാവം (Temporal Regularity)
നിരീക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന ഏതൊരു പ്രതിഭാസത്തിനും നിത്യമായ നിലനിൽപ്പുണ്ടെന്നും ഏത് കാലത്തും പ്രകൃതി നിയമങ്ങൾ സ്ഥായിയാണെന്നുമുള്ള അനുമാനത്തിന് പുറത്ത് തന്നെയാണ് ഏതൊരു ശാസ്ത്രീയ സിദ്ധാന്തവും നിർമിതമാകുന്നത്. ഉദാഹരണത്തിന് ഭൂമിയിൽ നിന്നും ഉയർത്തിയ കല്ല് കൈവിട്ടാൽ താഴെ പതിക്കും എന്ന നിരീക്ഷണത്തിൽ നിന്നും, ഈ പരീക്ഷണം നാളെയും, അതിനടുത്ത ദിവസവുമായി തുടർന്നാലും സമാനമായ ഫലം തന്നെയാകും കിട്ടുകയെന്ന അനുമാനത്തിലാണ് ശാസ്ത്ര ലോകം എത്തിച്ചേരുക. അഥവാ ഫിലോസഫിക്കലായ ഒരനുമാനം. ഗുരുത്വാകർഷണ സിദ്ധാന്തങ്ങളും നിയമങ്ങളും, എല്ലാം നിർമിതമാകുന്നതും തുടരെ തുടരെ അതുപയോഗിക്കുന്നതും ഈ അനുമാനത്തിലാണ്.

3. ക്രമാവസ്ഥ (Order)
ഒരു വസ്തുവിൽ നിന്നും അതിന്റെ ക്രമവും ക്രമരാഹിത്യവും നിരീക്ഷിക്കാനും, അതിന് പിറകിൽ അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന യുക്തി മനസ്സിലാക്കിയെടുത്ത് സയൻസിൽ ഉപയോഗിക്കാനും മനുഷ്യന് കഴിയും. എന്നാൽ ഒന്നിന് ക്രമമുണ്ടെന്നോ ക്രമരാഹിത്യമുണ്ടെന്നോ ശാസ്ത്രത്തിന് തീർപ്പ് പറയാൻ കഴിയില്ല. അത് പൂർണമായും മനുഷ്യയുക്തിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.

4. ഗണിതശാസ്ത്രം (Mathematics)
ഗണിതത്തെ ഒരു സാർവലൗകിക ഭാഷയായി അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടാ ശാസ്ത്രം മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്. 1+1=2 എന്നത് ഒരു ഗവേഷണ ശാലയിലും പരീക്ഷിച്ചു തെളിയിക്കപ്പെട്ടതല്ല. ഗണിത നിയമങ്ങളിലും അക്കങ്ങളുടെ മൂല്യങ്ങളിലും സമവാക്യങ്ങളിലുമെല്ലാം പ്രവർത്തിക്കുന്നത് ലോജിക് ആണ്. അതല്ലാതെ ശാസ്ത്രീയ മെത്തഡോളജി ഉപയോഗിച്ചല്ല ഒരു തീർപ്പിൽ എത്തുന്നത്. എന്നാൽ ഈ ഗണിതത്തെ തന്നെ പ്രപഞ്ച ഭാഷയായി അംഗീകരിച്ചും, അതുപയോഗിച്ചുള്ള സമവാക്യങ്ങൾ ശാസ്ത്ര രംഗത്ത് പ്രയോഗിച്ചുമാണ് സയൻസ് തന്നെ മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്.

5. കാര്യ-കാരണ ബന്ധം (Cause and Effect)
പ്രപഞ്ചത്തിൽ നടക്കുന്ന എല്ലാ കാര്യങ്ങളും കാര്യകാരണ ബന്ധിതമാണ് എന്ന അനുമാനത്തിലാണ് ശാസ്ത്രം മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്. ഇതനുസരിച്ച് ഓരോ കാര്യത്തിനും (Effect) പിറകിലുള്ള കാരണത്തെ(Cause) യാണ് ശാസ്ത്രം അന്വേഷിക്കുക.
ഇതും യുക്തിപരമായ മനുഷ്യ നിരീക്ഷണങ്ങളുടെ പുറത്തുള്ള അനുമാനങ്ങളിൽ നിന്നുണ്ടാകുന്നതാണ്. അഥവാ ഓരോന്നിനും കാരണമന്വേഷിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന യുക്തിയിൽ നിന്നാണ് ഇതാരംഭിക്കുന്നത് തന്നെ.
അഥവാ ശാസ്ത്രത്തിനെ മാത്രമേ ജ്ഞാനമാർഗമായി അംഗീകരിക്കൂ എന്നു പറയുന്നവർക്ക് ശാസ്ത്രത്തിനെ തന്നെ ജ്ഞാനമാർഗമായി അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല. കാരണം ശാസ്ത്രത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനമായി നിലനിൽക്കുന്ന പലതും ശാസ്ത്രതരമായ എന്നാൽ യുക്തിപരമായ മനുഷ്യന്റെ അനുമാനങ്ങൾ മാത്രമാണ്. ചുരുക്കത്തിൽ ശാസ്ത്രത്തെ മാത്രമേ ജ്ഞാനമാർഗമായി അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയൂ എന്ന വാദം തന്നെ സ്വയം ഖണ്ഡിതമാണ്.
ശാസ്ത്രത്തിൽ, മതവിശ്വാസികൾ ഉൾപ്പെടെയുള്ള ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരിൽ അന്ധമായി നാസ്തികർ. അവർ ആത്യന്തികമായി വിശ്വസിക്കുന്നില്ലെന്നതാണ് യാഥാർഥ്യം.

സ്കൂളിൽ നിന്നു പഠിച്ച സൂര്യന്റെ ഒമ്പത് ഉപഗ്രഹങ്ങളിൽ നിന്നു പ്ലൂട്ടോ പുറത്താണെന്ന് ഇപ്പോഴാണ് ശാസ്ത്രലോകം വിധിച്ചത്. അപ്പോൾ ദൈവമുണ്ടെന്നു ശാസ്ത്രം അസന്ദിഗ്ധമായി തെളിയിക്കുന്നതു വരെ വിശ്വസിക്കാതെ കാത്തിരിക്കുന്നത് എത്രമേൽ വിഡ്ഢിത്തമാണ്. ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ലബോറട്ടറിയിൽ വച്ച് ദൈവാസ്തിക്യം സംശയാതീതമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ടാൽ വിശ്വസിക്കുമെന്നു പറയുന്നവർ, യഥാർഥത്തിൽ അപ്പോഴും ദൈവത്തിലല്ല ശാസ്ത്രത്തിൽ തന്നെയാണു വിശ്വസിക്കുന്നത്. മതവിഭാഗങ്ങളെ അന്ധ വിശ്വാസികളെന്നു പരിഹസിക്കുന്നവർ ഇവിടെ സ്വയം അന്ധവിശ്വാസികളായിത്തീരുകയാണ്.

ശാസ്ത്രം മുഴുവൻ തെറ്റാണെന്നോ വിശ്വസിക്കാൻ കൊള്ളാത്തതാണെന്നോ എന്നൊന്നും ഇതിനർഥമില്ല. സത്യത്തിലേക്ക് നയിക്കുക എന്നതും ഒരു സത്യം സ്ഥിരീകരിക്കുക എന്നതും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ്. ലഭിക്കുന്ന അറിവുകളിൽ ആത്യന്തിക സത്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കാം. എന്നാൽ ശാസ്ത്രീയ രീതിയുടെ സ്വഭാവം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ ഇത് മാത്രമാണ് ശരി, ഇതിനപ്പു ഒന്നുമില്ല എന്നൊരു സ്ഥിരീകരണം സാധ്യമല്ല. ശാസ്ത്രം തുടർച്ചയായ ഒരു പഠനപ്രക്രിയയാണ്. ലഭിക്കുന്ന തെളിവുകൾക്ക് അനുസരിച്ച് ധാരണകൾ തിരുത്തി മുന്നോട്ട് പോകുന്ന ഒരു അവസാനിക്കാത്ത വിജ്ഞാനസമ്പാദന രീതി. അതുകൊണ്ടാണ് ന്യൂട്ടോണിയൻ ഗുരുത്വാകർഷണ സിദ്ധാന്തത്തിന് പകരമായി ജനറൽ റിലേറ്റിവിറ്റി വരുന്നത്. ജിയോസെൻട്രിക് തിയറിയും ഹീലിയോസെൻട്രിക് തിയറിയും മാറിയതങ്ങനെയാണ്.